Oudduitse Herder kennel

DEGENERATIEVE MYELOPATHIE is strikt genomen geen rugaandoening zoals CES en spondylose, maar een progressieve neurologische aandoening van het ruggenmerg zelf, mogelijk vergelijkbaar met Amyotrofe Laterale Sclerose (ALS) of Multiple Sclerose (MS) bij de mens, echter daarover bestaat onder deskundigen nog verschil van mening.

 

In het ruggenmerg lopen zenuwbanen die de spieren aansturen. Deze zenuwen liggen in bundels gegroepeerd in de zogenaamde ‘witte stof’. Bij DM wordt deze witte stof aangetast waardoor de isolatie (myeline) rondom de zenuwen verdwijnt en de zenuwen afsterven. Hierdoor wordt de aansturing van de spieren steeds minder met uiteindelijk verlammingsverschijnselen tot gevolg. De ziekte openbaart zich op een verraderlijk laat tijdstip: meestal wordt DM pas gediagnosticeerd op een leeftijd tussen 6 en 14 jaar, een leeftijd waarop de meeste fokhonden al voor nakomelingen hebben gezorgd. Genetisch gezien, wordt vermoed dat DM wordt veroorzaakt door een mutatie in het SOD1 (SuperOxide Dismutase 1) gen met een autosomale recessieve vererving. Echter wordt eveneens vermoed dat er mogelijk meer rasafhankelijke soorten DM zijn. Dit concludeerden onderzoekers nadat twee als drager geteste honden en één als vrij geteste hond alsnog DM ontwikkelden. Er wordt op dit moment hiernaar nog nader onderzoek gedaan.

 

Het stellen van de diagnose bij DM kan alleen maar door andere aandoeningen te elimineren door middel van een röntgenfoto, MRI-, of CT scan. Als daarmee geen afwijkingen zichtbaar worden en ook de klinische klachten daartoe aanleiding geven, moet men gaan denken aan DM. Het met zekerheid vaststellen van DM kan alleen gedaan worden door een patholoog na obductie van een overleden hond.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Deze afbeelding laat rechts het ruggenmerg van een gezonde hond zien en links dat van een hond die lijder was aan DM: het ruggenmerg is behoorlijk gedegenereerd (aangetast), wat duidelijk te zien is aan het verlies van de blauwe kleur.

 

De symptomen 
Samenvattend zien de symptomen van bovengenoemde aandoeningen er zo uit:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Behandelingen
Voor de verschillende vormen van rugaandoeningen zijn, afhankelijk van diverse factoren, een aantal reguliere en alternatieve behandelingen mogelijk. Sommigen zijn gericht op herstel, maar overwegend zijn de behandelingen gericht op levensverlenging en pijnbestrijding, zodat kwaliteit van leven gewaarborgd blijft. Voor specifieke en op het individuele geval toegesneden behandelingen verwijzen wij u uiteraard naar een specialist.